De Karrenrit
De vorige rit zit nog vers in het geheugen en hier is de volgende (rit 4) al weer! Deze keer georganiseerd door Vleugels Martin en zijn vrouwtje Fien.We staan op met een bewolkte lucht maar we hopen dat het vandaag droog zal blijven. Ik heb onze stalen ros de afgelopen week al warm laten draaien en ben met een vriendin op stap gegaan waarbij we de nodige terrasjes hebben bezocht. Vandaag, zondag 24 juni 2018 (wat gaat de tijd snel, vinden jullie ook niet?), komen alle deelnemende Cadillac’s rond 9.30u bijeen in het sportcomplex De Dorens, te Loenhout. Wij rijden verkeerd en ontdekken dat ik een verkeerd adres heb genomen. Hij staat op Wuustwezel, dat is van een vroeger bezoekje aan Swa en Diana Simons ☺. Dus nogmaals een rondje, en we komen Lisette en André tegen en die denken natuurlijk: “waar rijden die naartoe”?Maar het is zondag en dat betekent relaxen en genieten (en cruisen met de Cadillac). Dus wacht het bestuur en de organisators totdat iedereen arriveert.
Fien en Martin hebben een leuk presentje voor iedere deelnemende wagen namelijk een mini-karretje gevuld met snoepjes en een beertje. Dat vindt iedereen tof! Niet iedereen komt op tijd maar iets na half 11 gaan we de wagens starten voor deel 1 van de rit. Cees Verschure wil ook graag vertrekken maar zijn wagen denkt daar anders over. Door de goede communicatie stopt het eerste deel van de stoet en gelukkig heeft iemand een boosterkit bij en…hopla, hij doet het weer! (hij zal 2x geboosted worden en bij het eindvertrek doet de wagen het weer uit zichzelf, oef) . Nu vertrekt iedereen. Ondertussen is de hemel opengebroken en schijnt de zon, dus dat zit ook weer mee.Dit deel van de rit toont ons wederom hoe schoon ons Belgische land is; veel tuinbouwers hier, dat valt me op. Op een boerderij zie ik mooi in vorm gesnoeide bomen; een prachtig zicht. Verder veel koeien, wat ezels en paarden. Mooie landschappen, goed berijdbare wegen; zo hebben we het graag.Rond de middag is een stop voorzien in Klein Zundert (NL) bij de taverne De Moerse Bossen, waar we ons vooraf bestelde broodjes gezellig verorberen.
Wat me hier opvalt is dat de wielrenners op de weg niet zo anti oldtimers zijn dan bij ons in de Kempen. Bij het binnenkomen in deze taverne krijgen we van enkele ‘coureurs complimenten voor onze wagens.Half 2 zegt de klok dus is het tijd voor rit deel 2. Een halfuurtje rijden naar het Karrenmuseum Essen, waar we opgewacht worden door voorzitster en gids, Sofie Broos. Allesbehalve een broze dame, deze Sofie, want zij geeft een sublieme (en duidelijke) uitleg over enkele bewaarde karren, wagens en artefacten van ons boerenverleden. Zij doet dat met gegronde kennis en met de nodige ‘swung’en speelt goed in op haar publiek, waarvan ze positief verrast is, dat onze oudere leden veel kennis van zaken hebben. Ze deelt mee dat er een open deur zal gehouden worden, in het laatste weekend van augustus. Ik voel er veel voor om dan terug naar daar te rijden om verschillende ambachten in werking te zien! Misschien kunnen we afspreken met de enkele leden?De leden kunnen ofwel verder rondkijken ofwel nog iets gaan drinken want om 16u vetrekken we weer. Een groepje leden komt vrij laat iets drinken en wij staan op maar een deel blijft nog zitten. Op de parking voelen we ons wat ongemakkelijk om al te vertrekken, wetende dat nog niet iedereen klaar staat. Hier was de communicatie gebrekkig en dit zal in de toekomst vermeden moeten worden! Want wij gaan er prat op dat onze club één geheel is dus kunnen we dit niet ‘goedpraten’. Een welgemeend excuus aan de mensen die we achterlieten.
Tijdens het laatste ritgedeelte in Hoek loopt er iets fout: we komen 2x hetzelfde terras tegen en zwaaien tegen dezelfde mensen. We moeten er om lachen. Ik kijk mee in het roadboek en volgens mij moeten we ergens linksaf ipv rechtsaf maar ja, we volgen braafjes. Het komt natuurlijk weer helemaal goed en rijden nu een stuk (herkenbaar) terug en we zwaaien vrolijk nog een derde keer tegen de terrasgangers! Ook rijden we een lang stuk door wegen die eigenlijk voor plaatselijk verkeer bedoelt is; dit zou wel eens tot een ongemakkelijke situatie kunnen leiden. De eindstop houden we tenslotte in Den Heibaard, een druk bezochte taverne in Loenhout. Even een aanpassing om iedereen aan de lange tafel te kunnen zetten maar ook dat regelen we uiteindelijk en dan is het tijd voor onze voorzitter en mezelf om de ritorganisators te bedankten met een fles wijn en een applaus van de groep. We wachten tijdens een gezellige babbel op ons eten en het smaakt ons heerlijk. Zoals altijd is de dag eigenlijk te snel voorbij gegaan maar dat is normaal, wanneer je je goed amuseert. En dat doen we beslist, met onze leden. Fien en Martin, nogmaals super bedankt, via deze weg, voor de organisatie van deze dag namens heel het bestuur en alle deelnemende leden!
Uw verslaggever Piroska
