"De Limburg" rit
07.00.h. De eerste maagdelijke zonnestralen v/d de dag strelen mijn ongewassen gezicht, maar het doet geen zeer. Wat een mooie periode toch die zomer. En we spelen een thuismatch deze keer ! Juist op de helft v/h jaar 2019 . We blijven, (alléé sommige leden toch) in ons vertrouwde uitnodigend Limburg vandaag, heerlijk kortbij voor een keer … Ik rij speciaal langs de kleine wegen naar de “ boskant “ letterlijk, waar ook de gelijknamige fietscafé zich in Tessenderlo bevind. Maar vandaag komen hier wel zwaardere vervoersmiddellen zich verzamelen voor de rit georganiseerd door de familie Verschure & Sarah. De eerste wielertoeristen zijn er al zie ik, samen met de rit organisatoren en Dré & echtgenote. Ah ja want de ritborden moeten er toch op tijd zijn hé! Verschillende V8-reizigers zaten aan de verkeerde rand van het bos, misschien een kort rokje op de fiets gevolgd i.p.v. de bordjes langs de weg gezien te hebben? Nu ja we hebben tiiiiii…jd in Limburg, hier gaat blijkbaar (alles) wat trager …?
Na een traktatie van Cees & Nadine & een andere sponsor (je weet wel die van de hefkranen met die garage vol autos e.a.) zetten we de start in. Het is overbodig hier weer neer te schrijven dat onze mooie Limburgse wegen tot rust aanzetten en de natuur als het ware therapeutische krachten uitstraalt. Dus dat doen we niet. We cruisen gestaag, semi professioneel begeleid door vader Cees en zoon Jens als rij afsluiter; en met Sarah die het oranje zwaailicht bediend. Ja een bestuur heb je hier nu eigenlijk niet nodig om alles in goede banen te leiden. Dit kan niet beter hé! Richting Lummen zoeven wij genietend naar onze 1ste tussenstop: het mooie Schulensmeer. Oei . . . even halt houden en uitstappen, mijn laatste sociale daad verrichten van deze maand. Een uit de kluiten gewassen aquarius- ( niet het drankje ) schilpad blokkeerde onze doorgang. Wellicht, doch geruisloos protesterend tegen zoveel motor geweld in deze fietsers zone. Ik til hem op en zet hem in de grasberm, dat ie daar maar verder protesteert in zijn eigen vrije tijd. Onze warme soep, al dan niet met balletjes zal geschonken worden in ’T Vloot, een pracht locatie met geweldig uitzicht op en rond het Schulensmeer. Natuur van de bovenste kaasplank hier, fietsen troef hier; maar ook alle soorten wandelingen worden hier georganiseerd - allemaal te voet. Je kan rond het meer fietsen of der’ in kan ook (liefst met de waterfiets), want alle niet gemotoriseerd water vervoer mag hier vertoeven. Je kan hier van zeillessen genieten en met een natuurgids begeleide ontdekkingstochten maken, enz ... Echt zo kort bij huis en nog toch nooit hier geweest, weer een stukje Limburgs paradijs ontdekt dankzij onze inrichters.
In 1976 is men hier begonnen met zandwinning voor de aanleg van de E314 en de put werd alleen maar groter. Er zwemmen hier wel 20 soorten vis in dit meer. Je zal niet van honger sterven hier. Er zijn hier toen ook tanden gevonden: onder meer van een uitgestorven wolharige neushoorn, van een mammoet en van een haai. Ik verzin het echt niet hoor. Ik zij toch, we zijn hier super vriendelijk in Limburg, je hoeft zelfs geen picknic mee te brengen als je vis lust ! Het grootste kunstmatige meer van Vlaanderen op de grens van Haspengouw, de Limburgse Kempen en het Hageland. Midden in het vogelparadijs het Schulensbroek. Hier komen we uiteraard nog eens uitgebreider op ontdekkingstocht! Na een paar liters zweet te hebben verzameld rond onze stoel en de lekkere maaltijd te hebben geconsumeerd, zetten wij onze tocht verder, of toch niet allemaal. Na de groepsfoto rond de koffietijd moesten een paar leden al richting huiswaarts. Samen met ons vertrokken ze … alleen niet geheel volgens ons plan en van de ritorganisatoren. Cees reed met z’n witte paarden krachten naar links (zoals op het roadbook aangegeven) en de anderen … bijna allemaal naar rechts , de leider NIET volgend zoals anders wel de gewoonte was. Het leek wel wat op een afrekening onder politieke partijen. De ene partij naar links en de andere partijen ogenblikkelijk naar rechts? Wat bezielde U beste leden? Dit is toch niet onze vaste clubregel ! Dit toont een gebrek aan respect voor die medeleden die voor uw plezier dagen zijn bezig geweest om een geweldige dag in elkaar te steken! Jens heeft alsnog de achtervolging ingezet met zwaailicht en al, maar iedereen was weggestuifd en ze volgend de naar de terug huis kerende wagens. Hier stonden we dan maar met enkele naar links afdraaiend (wij lazen de roadbook wel). Verklaring roadbook : gedetailleerd route = verslag van een te rijden rit met alle afstanden en nodige info. Cees , het aanwezige bestuur , Martin , onze accordionist , en … Zulke daden maakt onze club kapot heren , foei !!
Na een kwartiertje zijn we dan maar met z’n 6 gezwind maar zwaar teleurgesteld verder gereden. Onze geweldige rit eindigde, hoe kan het ook anders in Limburg … bij een brouwerij in Wilderen . Hier kan je de brouwerij – alcoholstokerij bezoeken. Wij hadden dorst en trakteerden onze smaakpupillen na een welverdiende inspanning op al dat lekkers aldaar gedistilleerd . Keuze aan bieren , gin , wiskey enz genoeg , en de lekkere boterhammen met , paté , kip kap enz … mm lekker ( getest en goedgekeurd ). Nog zo’n gezellige rustplaats met een top bediening om terug te bezoeken samen met het winkeltje natuurlijk. Er is dan toch nog één deelnemer na meer dan een half uur later aangekomen in de brouwerij. Proficiat voor de ze volhouder. Fam. Verschure, in naam van de onstuimige leden die U zo bruusk hebben verlaten, bieden wij u als bestuur onze welgemeende excuses aan. Hopelijk was dit de laatste keer dat zoiets zal gebeuren binnen onze club. In het vervolg wachten de vroeger vertrekkende wagens alvorens huiswaarts te keren, tot de groep die de rit verder zet, allemaal zijn weggereden. We kunnen dit als goede huisregel toch afspreken heren? Ik hoop dat jullie allen ondanks alles nog met een voldaan gevoel kunnen terug kijken op een toch wel zeer geslaagde dag . Cees, Nadine, Jens en Sarah ik heb één v/d beste dagen van 2019 mogen beleven dankzij jullie inzet ! Hopelijk weerhoud dit jullie niet om in de toekomst nog ééns zo’n dag te organiseren. Mijn batterij is nu in alle geval meer dan opgeladen, laat de werkweek maar komen . . .
uw verslaggever
André BOSCH
